De (on)zin van het leven

Wanneer je leven – zoals die van zovelen van ons – beheerst wordt door persoonlijke wensen, zorgen, to do lijstjes en je zelfbeeld en imago, borrelt er van tijd tot tijd mogelijk een groot ongenoegen op. ‘Is dit nu alles?’, vraag je je af, ‘Weerspiegelt deze betekenisloze sleur van taken, angsten en conflicten nu echt de waarde van het leven?’ Op zoek naar meer betekenis verander je misschien van baan of van partner. Of je gaat veel reizen, hopende dat levenslust ergens verstopt ligt aan de andere kant van de wereld. Een duurzame oplossing voor dat stiekeme gevoel van zinloosheid biedt een dergelijke verandering niet. 

Het besef van de grootsheid van het leven wordt wakker in jou, wanneer je het persoonlijke overstijgt. Denk maar eens terug aan een moment dat je je helemaal vervuld en gelukkig voelde. Je voelde je toen verbonden met het hele universum en met andere mensen, toch? Je voelde je niet afgescheiden en alleen, maar verbonden in een bepaalde eenheid. Iedereen is je vriend wanneer je zielsgelukkig bent. 

Eenheidservaring

Die verbondenheid heeft niets van doen met je persoonlijkheid of je ego. Je bent als het ware anoniem in die verbinding. Je vertelt geen verhaaltje over jezelf in je hoofd en je vormt geen beeld over je identiteit. Zo’n moment kan bijvoorbeeld optreden wanneer je iets heel moois ziet in de natuur. Als je naar een prachtige sterrenhemel kijkt vanaf een stille plek misschien. Je ‘bent’ dan simpelweg, natuurlijkerwijs gezeteld in je ziel.

Om die eenheidservaring op te kunnen roepen hoef je niet te proberen van je persoonlijkheid af te komen. Je mag heus je eigenheid behouden. Wel is belangrijk dat je leert te stoppen jezelf als een losse entiteit te zien. Je bent niet afgescheiden van anderen en het universum. Dat kun je herkennen door de vaardigheid te ontwikkelen het persoonlijke te overstijgen. 

Ware vergeving

Het persoonlijke overstijgen kun je elke keer ervaren dat je ware vergeving toepast. Vergeven is de vaardigheid die jou bevrijdt van zinloosheid. En wanneer alles en iedereen (inclusief jezelf!) vergeven is, wordt die gelukkige verbondenheid je blijvende staat.

‘Wat heeft vergeven nu weer met mijn geluk te maken?’, denk je misschien. 

Een niet-vergevingsgezinde denkgeest ketent jou aan het persoonlijke niveau. Je houdt vast aan persoonlijke wrokken en pijnen, gebaseerd op jouw persoonlijke ervaringen. Wrok maakt je blind voor verbinding. Het enkel ervaren van de persoonlijke dimensie in het leven, voelt futiel. Alsof je wereld klein blijft, hoe groot de aarde ook is. En je uiteindelijk altijd alleen bent.

Ik spreek over ware vergeving, omdat je waarschijnlijk associaties hebt bij vergeving die niet de ware betekenis ervan weerspiegelen. Er is ons een verkeerd idee van vergeving aangeleerd. Ons idee van vergeving is gebaseerd op een grote misvatting over wat een mens is. We denken dat we als mens afgescheiden, kwetsbare en kwaadaardige lichamen zijn, in plaats van verbonden, onschendbare en liefdevolle zielen.

De illusie van kwetsbaarheid

In dit waanbeeld is het leven een soort dans van kwetsbare lichamen, die soms aardig zijn tegen elkaar, maar elkaar vaker aanvallen of zich tegen elkaars aanvallen verdedigen. Vaak word je het slachtoffer van andermans acties. Als slachtoffer voel je je zwak, maar tenminste moreel verheven boven de dader. In je handelingen probeer je te compenseren voor je inherente kwetsbaarheid, je hiertegen te wapenen. Wanneer iemand je pijn doet, ben je blijvend geschaad en is er iets wezenlijks veranderd aan wie jij bent.

Als je dit denkt, identificeer je je met je lichaam. Alleen je lichaam is namelijk aan tijd gebonden en daardoor aan verandering onderhevig. Jouw ziel is onveranderlijk en kan daarom nooit gekwetst of geschaad worden. Dus elke keer dat je jezelf ziet als een slachtoffer, als zwak of als gekwetst, ontken je dat je een ziel bent en doe je net alsof het lichaam je ware identiteit is. En als lichaam sta je los van anderen en ben je alleen.

De illusie van kwaadaardigheid

De tweede vergissing waar het verkeerde concept van vergeving op gebaseerd is, is dat het iets oplevert om anderen te schaden en dat we dat daarom expres doen. Als iemand jou kwetst of onrechtvaardig behandelt, doen ze dat volgens jou bewust. Hoewel je gelijk hebt dat iedereen een persoonlijke verantwoordelijkheid heeft voor zijn of haar gedrag, klopt het niet dat mensen anderen bewust schaden. Een volledig bewustzijn is namelijk in een eenheidservaring. Waarom zou je iemand schaden als je je intens verbonden met hen voelt?

Je kunt dus alleen schaden wanneer je in een gevoel van afscheiding, angst en verwarring verkeert. En daarom kun je ervoor kiezen om compassie te hebben met hen die dwalen en de eenheid niet herkennen. Ook elke keer dat je zelf vergeet wie je werkelijk bent. In die zin is vergeving eigenlijk niets anders dan het corrigeren van een vergissing in je eigen denkgeest over wie je bent en begrip opbrengen voor het feit dat anderen zich ook telkens vergissen.

De zin van het leven

De zin van het leven bestaat uit wakker worden voor wie je bent. Door middel van vergevend inzicht overstijg je het persoonlijke en hervind je je verbondenheid met het universum. Zolang je met ‘onvergeven’ dingen rondloopt, blijf je onbewust van je ware potentie. 

In elke situatie ben jij dan aan te merken als het ‘slachtoffer’ of de ‘dader’, met het bijbehorende gekwetst zijn of je schuldig voelen. Met veroordelen of veroordeeld worden. Kwetsbaarheid of kwaadaardigheid, verdediging of aanval. 

Alle onderdelen van Devotie Academy, de yogalessen, yoga- en meditatie workshops, coaching gesprekken en massages zijn erop gericht om je te bevrijden van oude gevoelens en beperkende overtuigingen over je verleden en wie je bent. Leer de betekenis van ware vergeving, overstijg het persoonlijke en vind een onveranderlijke innerlijke veiligheid met Devotie Academy.

De zin van het leven is jouw volledige bevrijding!

Liefs,
Sam